Ik ben met Tarq en Kiki en Ozon naar het yoga weekend geweest, maar zonder yoga, wij wilden alleen maar wat hossen-door-de-bossen. Maar we hebben wel de centered riding les op vrijdagavond gedaan, de les was erg goed en leuk. Ook leuk om eens met de Tarq in een binnenbak te rijden, dat doen we nooit. Is eigenlijk wel goed voor de concentratie.
Kiki had een waanzinnig gaaf vervoer mandje gemaakt voor Jackie
Ozon vind het niet helemaal geslaagt, volgens hem kan die hond best zelf lopen…
Hier zie je nog een stukje Knowie, op Zondagochtend hebben we met een grotere groep nog een leuke bosrit gemaakt.
Ik heb de kaart gelezen! Voor de verandering, meestal laat ik iemand anders de kaart lezen en rijd ik lekker rondkijkend mee zonder een idee te hebben van waar we zijn. Maar deze keer was ik kennelijk de enige met een kaart en heb ik een prachtige rit uitgezocht, en ons allen weer klokslag 12.00 uur terug gebracht. Ik was er zelf van onder de indruk…..
Plaspauze
Stacy en Knowie
Ik en de Tarq. Ik heb mijn psygedelische zebra jasje aan!
Romantisch licht in het bos! Vanessa is bezig een dekentje over Poekie te draperen.
Het was weer een ouderwets gezellig ponykamp, lekker eten, lekker bijkletsen, en het hele weekend met je paard optrekken!
Hoi zondagsruiters: Aafke en Tarq, Marjanca en Billy, Annelies en Leo,
Hier in Zwitserland wordt ook paard gereden, zelfs op zondagochtend zoals wij dat ook doen. Men gaat hier zeer natuurlijk met deze viervoeters om en stapt heel makkelijk de steile Walliser hellingen op en af, men is dat hier gewend. Wij zitten op ruim 600 meter hoogte in Agarn bij Leuk/Susten op camping Gemmi en de berg achter ons gaat tot ruim 1400 meter. Zelfs onze 192 paardenkrachten sterke Jeep Grande Cherokee tuft probleemloos over een grindpad naar boven. Het weer is hier bijna altijd beter dan in de rest von der Schweiz, dat komt omdat het Rhônedal oost-west ligt en dus de hele dag opgewarmd wordt door de zon, deze opstijgende warme lucht veroorzaakt een soort landklimaat hier, waardoor het extreem droog is op de hellingen, bijvoorbeeld de noordhellingen hebben druiventeelt. Wisten jullie dat er ‘s avonds om 17.00 uur plots een Föhn gaat waaien die Föhn probeert vanuit Italie warme wind over de Simplonpas te verplaatsen en die veroorzaakt daardoor dagelijks een halve storm, die weer na 45 minuten gaat liggen.
Vannacht heeft het zelfs gesneeuwd op de bergen hoger dan 1500 meter, maar overdag bakken we weer lekker in de zon. Dior zal wel een beetje ontevreden zijn daar bij Hetty en Doeke Medema, want het weer bij jullie in Yde/Vries en Eelde blijkt niet zo lekker zomers.
P.S. Dat vorige bericht over die fijnbesnaarde celliste Lotte van Velthoven was nog niet af op één woord na: beluisteren……. schapenredder Domenico Gallo zelf ook cellist ging op die dag een concert bijwonen van deze Lotte. Als jullie ooit zin en tijd hebben om mooie cello-muziek te horen dan moeten jullie eens gaan luisteren naar Lotte van Velthoven cellodocente te Groningen, ook reeds besmet met het paardenvirus.
Het hemelvaartweekend van de NVVR is helemaal volgeboekt, er zijn 25 mensen en paarden!
En, deze keer is er internet! Dus alhoewel het nog maar de tweede dag is, nu alvast een eerste update.
Het weer is fris, met een spatje regen af en toe, maar over het algemeen prima rijweer.
De bossen rond Grolloo zijn erg mooi, met veel mooie vennetjes.
Ehm, hier mochten we eigenlijk niet komen….
Maar er was niemand…
Dus toch even voor de foto…..
Natuurlijk is de mooiste foto weer van Jacqueline en Krabbe, zo langzamerhand toch wel de top-modellen van de NVVR!
Het jonge spul tijdens de siesta:
We hebben een prima weide ter beschikking waar de paarden zich na de rit net als wij relaxen, après monter sociaal bijeenkomen
En wat gymnastische oefeningen uitvoeren zodat ze de volgende dag weer helemaal in topconditie aan de volgende rit kunnen beginnen.
We horen natuurlijk allemaal van alles over de vulcaanuitbarsting in Ijsland, en de vliegtuigen die niet mogen vliegen. Maar hoe zit het met de paarden?
Voor de boeren in Ijsland is dit natuurlijk een vreselijke ramp. Door de aswolken zijn er dieren verloren gegaan omdat de boeren ze niet konden vinden. De aswolken zitten ook vol met fluoride, één van de ergste vergiften die op aarde voor komt. Alle dieren zijn zoveel mogelijk binnen gehaald, maar ze staan daar erg opgepropt. Ook is het nu lammeren tijd en de eerste lammetjes worden ieder moment verwacht.
Veel paarden zijn geëvacueerd uit het meest getroffen gebied. De paarden zijn bedekt met stof en as. Maar ook het gras is helemaal bedekt en er kan dus niet gegraast worden. Ook is er ernstige bezorgdheid over de lange term effecten van het inademen van as met fluoride.
Ook is het niet duidelijk wat de paarden binnen hebben gekregen de laatste paar dagen. Het heeft enige dagen gekost om de vrij lopende paarden te vinden en onder dak te brengen. De Ijslandse paarden zijn natuurlijk niet gewend om op stal te staan. Sommige boeren maken zich zorgen en zijn bang dat de paarden het niet zullen overleven als de uitbraak van de Eyjafjoell vulcaan nog lang duurt, en waar moet het hooi en vers water gehaald worden?
Andere boeren vertrouwen in de kracht en het doorzettings vermogen van de Ijslandse paarden.
Er was nog een fotografe aan het knippen toen wij opgedoft op onze dameszadels zaten te hobbelen. Dat is Heleen Sandbrink. Heleen Sandbrink fotografeerd als hobby, maar ik vind dat Heleen Sandbrink een buitengewoon goed oog heeft en prachtige foto’s gemaakt heeft en nog beter: die wij allemaal mogen downloaden en gebruiken.
Hiep ho voor Heleen Sandbrink!!!
(we moeten wel haar naam netjes noemen, die van Heleen Sandbrink dus)
dus hier de foto’s van Heleen Sandbrink.
Ook Heleen Sandbrink heeft van de Lipizzaners de mooiste foto’s gemaakt…
En deze foto slaat vind ik alles!
Deze foto is geknipt voor de cover van de vrijruiter!!!!
Mooi hè? Deze vind ik zo sfeervol. En de omgeving was niet echt sfeervol, dat vind ik nu zo knap! En het licht had niet slechter gekund, dat was wel jammer voor de fotografen,
Dit vind ik ook wel een mooie voor de voorkant van de Vrijruiter.
En deze is toch ook een mooie cover….
Of deze…. Ik denk dat we wel een half jaar Vrijruiter covers hebben hier!
Deze vind ik zoooo gaaaf!!!! Gezusterlijk op de wasplaats.
Want Jaqueline is zo budget-gevoelig: Waarom twee keer betalen voor warm water terwijl je ook één keer kan betalen als je snel twee Lipizzaners in één keer kan wassen.
Een breed smilende Marina op Merle. Marina is wel een bikkel: het is wel midden in de vrieskou!!!!
Waw, wat een ridderpaard!!!
Stijn!
Marina, heel mooi kostuum, op Stijn.
Wel een beetje sexy hoor, die opwaaiende rokken. Ik weet niet of we dat wel op de Cover van de Vrijruiter kunnen hebben…
Stijn loopt hier zo ontzettend mooi! echt ver eronder met zijn achterbeen!
Marielle en Kebie.
Dit vind ik een hele mooie foto: je ziet zo mooi hoe je op een dameszadel balanceerd.
Gelukkig zijn er ook van mij een paar aardige foto’s. Tarq kijkt zo leuk op deze foto’s!!! En ik lach, dat zie je ook niet vaak.
(buiten de nvvr-weekenden om)
Eigenlijk vind ik dit ook wel een cover voor de vrijruiter, maar hij is niet zo scherp….
Ook op het internet zijn boeken over dameszadelrijden moeilijk te vinden. Je moet ook veel Googlen want sommige ”out of print” boeken zijn bij Amazon loeiduur terwijl je ze ergens anders veel goedkoper kan krijgen.
Ik bespreek hier twee antieke uitgaves. Misschien kan je de fascimile editie van Eva Cristy nog krijgen, en de andere is gratis te downloaden of op het net te lezen via het ”Project Gutenberg ”.
Ik heb zelf een keer een genummerde fascimile editie van Eva Christy’s ”Modern side-saddle riding” kunnen kopen. Ik vind dat een heel leuk boek, er staan veel goede foto’s in. Het is heel interessant om te lezen hoe een dame honderd jaar geleden dacht over rijden, en over harnachement. Beide boeken gaan uitgebreid in op harnachement, stijgbeugels, kleding, het paard en omgang met het paard. Mrs Hayes boek is veel uitgebreider en heeft ook een hoofdstuk over verzorging van je paarden (Je moet je grooms goed in de gaten houden, en voordat je zelf naar bed gaat altijd kijken of je paarden wel voer en water hebben!) En een hoofdstuk ”Kindness to horses”. Beide boeken hebben aandacht voor paardvriendelijke omgang.
Ook van interesse is dat alhoewel tegenwoordig lichtrijden op een dameszadel niet meer gedaan wordt, beide boeken hierin instructie geven.
Eva Christie en Alice Hayes waren het niet altijd met elkaar eens. Alice vind dat je je rechterbeen naar voren moet steken, Eva vind dat je het been recht naar beneden moet laten hangen. Dat is de zit die wij geleerd hebben.
Eva Cristy heeft een veiligheids beugel uitgevonden (een soort camarque beugel) maar Alice vind haar veiligheids beugel maar gevaarlijk.
Ik heb wat illustraties gedownload omdat die heel interessant zijn en ook goed om je oog te trainen. Eva Cristy’s boek, en Alice Hayes’s boek zijn beiden van 1900. de zadels zijn nog meer ”close contact” als ze in de twintiger jaren werden. Tot in de negentiende eeuw reden dames toch ook ”astride” In de negentiende eeuw had het dameszadel twee hoge krukken en geen derde kruk, de ”leaping head”. Pas tegen het einde van de negentiende eeuw werdt de ”leapinghead” uitgevonden. Alice Hayes beschrijft in haar boek hoe dames vroeger astride de jachten reden, maar since de uitvinding van de leapinghead eindelijk het elegante dameszadel zijn gaan gebruiken. Zij heeft het rijden ”astride zelf geprobeerd en beschrijft dat ook in haar boek. Ze vind het maar niets! Eva Cristie heeft later een boek geschreven over sidesaddle riding en riding astride, maar ik heb dat niet gelezen.
Modern Side-saddle riding
Eva Cristy
Interessant zijn ook de paarden, alhoewel ze hoog op de benen staan, zien ze er meestal wat smal uit. Aan de zadel maten te zienwaren ze ook veel smaller als onze paarden. En de dames waren ook veel kleiner natuurlijk.
Recht op je paard zitten. Alle moderne dameszadel boeken hebben minstens één foto van een dame van achteren. Alice Hayes heeft hem niet.
Het rijden met een trens was eigenlijk alleen maar voor hele jonge paarden, of absolute beginners. Op deze foto zie je dat het bit ingenaaid was, (dus geeen gespen) dat was gebruikelijk in de negentiende eeuw. Ik vind het erg chique.
Hier word een safety skirt gedemonstreerd. Eva gaat meer voor de modernere ”apron” waarbij er tussen je zit en het zadel geen rok meer zit. Natuurlijk mocht niemand je benen zien, dus het was erg belangerijk op een elegante manier van je paard te stappen en direkt de apron dicht knopen.
De fascimile editie is precies zo gereproduceerd als in 1904. Inclusied de reclame pagina’s aan het eind, die nu natuurlijk vreselijk interessant zijn. Champion & Wilton spatten uit met een volle pagina en prachtige illustratie.
Door middel van de advertenties leer je ook wat de prijzen waren, honderd jaar geleden.
The Horsewoman
Van Alice M Hayes is nog wel te krijgen maar kost rond de €400!!! Dus het is erg fijn dat je het bij Project Gutenberg kan lezen en/of downloaden. Voor het hele boek klik hier.
Mrs Alice M Hayes. Ik vind dat ze een lief gezicht heeft.
Mrs Hayes op de Ierse merrie ”Salary”
Meer vriendinnen van Alice,
of eigenlijk; de paarden! Want deze foto’s laten zien wat men een mooie hunter voor dames vond. Dit zijn ook paarden met behoorlijke schoften, in onze tijd worden paarden daar niet meer op beoordeeld, maar in oudere boeken hebben ze veel aandacht voor een goed ontwikkelde schoft omdat dat heel belangerijk is voor de ligging van het zadel. Bij een paard met weining schoft gaan zadels schuiven, vooral als de ruiters niet in perfecte balans zitten. Bij dameszadels weegt dit natuurlijk nog zwaarder.
Miss Burnaby’s Butterfly
Miss Neil’s Jackaroo
Mrs. Vansittart’s Romance
De zit op een dameszadel volgens mrs. Hayes: ruimte voor één hand onder de ”leapinghead”, en het rechterbeen schuin naar voren.
Mrs. Hayes heeft ook foto’s van de boom van het dameszadel in haar boek. Je kan zien dat ze heel asymmetr1sch zijn. Dat is heel belangerijk voor de balans en de ligging. Veel nieuwe dameszadels zijn tegenwoordig op gewone bomen gebouwd. Je begrijpt dat dat vrij waardeloos is vergeleken met een echte dameszadelboom.
Een pittig galopje! Ik vind het toch wel cool dat beide boeken voor het goede doel dames zonder rok fotograferen. Je had altijd een broek, knickerbocker, of stevige gebreide legging aan onder je rok.
Een lekker sprongetje, maar over draad! Doodeng!
En nog één!!!
Het beste is het om twee mannen ter beschikking te hebben voor het opstijgen.
En die afgeknipte staarten… Ik vind het niets!
En als laatste deze geweldige foto van mrs. Hayes op een zebra! Ze heeft het hele Engelse Empire rondgereist samen met haar man, die een bekende paarden trainer was. Hij had ook deze zebra getraind. Hij was niet fijn om op te rijden, en wilde ook niet netjes op de foto.
En er is ook al een filmpje! Jaqueline’s Lippizaners, Krabbe en Primavera, geven een pas-de-deux onder dameszadel!!!
Dit filmpje is gemaakt tijdens de les op het dameszadel weekend van de NVVR. Wat zal instructrice Lieke blij geweest zijn: een paar studenten die het ook echt kunnen!
Primavera wordt gereden door Yvette, en Krabbe door Jacqueline.
Het dameszadel weekend van de NVVR was weer helemaal geweldig! De locatie was super, ik heb hem 5 sterren gegeven, zie de Logeer adressen pagina.
De bedden waren comfortabel, uitstekende matrassen, dat zien (voelen) we wel eens anders! De paarden hadden mooie stallen, vooral de open stallen onder de kapschuur waren super mooi. Het appartement was ruim en er was een bad!. Het appartement is eigenlijk voor 8 personen; ze hadden er speciaal voor ons stapelbedden bijgezet. Daardoor waren de kamertjes wat krap. maar er was meer dan genoeg ruimte in de gezelschapsruimte om spullen neer te zetten. De keuken was compact met voldoende aanrechtruimte. Natuurlijk hebben we weer fantastisch zitten bunkeren met al het heerlijke eten van Dorien!
Er waren wat misverstanden met de Dameszadel vereniging, de zadels, en de instructie. Maar daar heb ik zelf als deelnemer helemaal geen last van gehad. Eerlijk gezegd vind ik dat ik voldoende les gehad heb, want ik ben nog maar net van de spierpijn af!
Het was natuurlijk vanaf de eerste seconde supergezellig, en vergeet niet dat ik daar met mijn nieuwe trailer kon komen omdat Jaquelien 4 dagen met bloed-zweet-en-tranen met mij gebuffeld heeft om de trailer te slopen en weer op te bouwen. (maar dat is een andere post)
Enfin, Wij waren op het weekend! De Tarq kon direkt in een supermooie grote stal, naast Krabbe en Primavera. Ondanks dat het zo’n lekker ding is, en met de mooiste bloedlijnen, waren Krabbe en Primavera niet gecharmeerd van mijn lieveling, en deden erg boos tegen hem.
We hebben een gezellige avond gehad,. Alhoewel de zadels er nog niet waren om alvast te passen en kijken wie er welk zadel moest hebben, kregen we wel een hele leuke en informatieve demonstratie van Ingrid Helmes.
ik ben heel vroeg opgestaan om mijn kostuum in elkaar te naaien want daar was ik nog niet aan toe gekomen. Na het ontbijt besloten we eerst maar een buitenritje te maken, maar we zijn niet ver gekomen. We moesten veschillende malen wegen oversteken, maar die waren net rivieren van superglibberig ijs! De Tarq was diep gefrusteerd! Hij was in het bos, en wat duidelijk een NVVR-weekend was, en dat betekend toch zeker ”crossen-door-de-bossen”??? Zeker met de race-Lippizaners erbij? En nu glibberden we zoveel in het rond dat zelfs de Tarq begreep dat er niet veel ”Ludicrous-speed” te maken was!
Arme Tarq!
Maar wij hadden ’s middags onze eerste les met dameszadel! Ik had al een paar maal les gehad, maar dat was op manege-paarden, en dat schoot niet veel op vond ik. En ik durf het op stal alleen maar als er niemand in de buurt is!!!! Ik vond het weer zó wiebelig, ik dacht dat ook draven wel buiten mijn mogelijkheden zou liggen, maar 10 minute later draafde ik al vrij vrolijk rond! Heel langzaam want de Tarq gelooft niet in hard werken in de binnenbak, en hij voelde direkt aan dat ik mij in een wat zwakkere positie als normaal bevond.
Maar eigenlijk vond ik dat niet zo erg. We hadden een uitstekende instructrice aan Lieke van der Kemp.
Jaquelien daarentegen heeft de hele bak rondgegaloppeerd en gepiaffeerd op haar perfect getrainde Lippizaner Krabbe! Ik vind het toch wonderbaarlijk hoe goed onze paarden toch maar omgaan met zo’n heel nadere manier van rijden. Ik heb niet veel van de eerste les gezien want ik was mijn jurk aan het naaien (!) maar in mijn les galoppeerde ook Marina al vrolijk rond met Merle. Eienlijk heb van mijn eigen les ook niet veel gezien, want ik was veel te druk bezig met: Recht zitten! Rechterschouder naar achteren! Niet vooroverleunen! Rechterteen naar onderen!Linkerhak naar onderen! Handenstil! Recht zitten! etc. etc. etc….
Gelukkig heeft Dorien wat foto’s op mijn camera gemaakt!
Marina op Stijn.
Vanessa op Gracia
Marina op Stijn
Ik wordt onder vuur genomen door Lieke. Ik zit ook weer helemaal verkeerd! Achter mij zie je Vanessa de bocht door crossen!
Monique op Sietske
Marina op Merle
Ik geef Jaquelien een uitgebreide gezichts behandeling, zodat ze erde volgende dag stralend uitziet voor de photo-shoot!
Deze twee foto’s heeft iemand op mijn camera gemaakt; dat was een leuke verrassing toen ik de foto’s ging bekijken! Alle dameszadels vand de vereniging veilig opgesteld in de gezelschapsruimte.
Onder bewaking van mijn Killer-attack-dog: Zora
Achter Zora staat mijn naaimachiene, al ingepakt want mij mantel en jurk waren af! 😀
De Tarq met mijn ”Park-saddle”
Dit is ee4n ouderwets dameszadel met nog een halve tweede kruk. je ziet hem onder mijn rechterbeen. Moderne dameszadels hebben alleen de eerste en derdekruk. De derde kruk heet ook wel de ”Leaping head” want door de derde kruk kan je ook springen met een dameszadel.
Aangezien het zo donker was in de bak hadden we besloten de foto’s dan maar buiten te maken, in de buitenbak. Wij wachten buiten de buitenbak op onze beurt. Ik verkneukel me: Ik ben dól op verkleden! De Tarq heeft zijn nieuwste hoofdstel met handgemaakt bit en echte zilveren concho’s aan.
Jaquelien zag er buitengewoon spectaculair uit in haar prachtige paarse fluwelen costuum en Krabbe ingevlochten met goudbrokaat.
De dames op Lippizaners rijden weer terug naar de stal
Ondertussen was mijn zadel er bijna vanaf gegleden… Met mij erop! Zo’n slap singeltje als ik normaal heb kan echt niet op een dameszadel! Gelukkig schoten er direkt hulptroepen erbij om mij te redden.
Zo, dat zat een stuk beter! En ik kan weer lachen. De Tarq laat het allemaal maar over hem heengaan… Het zal wel… Overigens is het behoorlijk fris, maar ik heb het heerlijk warm in mijn mantel!
Voor de echte foto-shoot heb ik hem toch maar uitgetrokken. Tijdens het rijden op dameszadel krijg ik het toch heel erg warm!!!
Hier zie je de tweede kruk goed van mijn parksaddle, wat een erg archaïsche boom heeft. Ik vind het wel cool. Ik vind het een heel mooi zadel, als driedimensionale sculptuur.
De foto’s op mijn eigen camera zijn niet zo scherp, het was de meeste tijd te donker om echt goede foto’s te maken. We wachten dan ook met spanning op de foto’s van de echte fotografen!
Ik hoop dat de andere dames ook hun ervaringen over het weekend willen delen hier en hoe meer foto’s hoe beter!!!
Ik geloof dat we allemaal een erg leuyke tijd gehad hebben, en dat de meesten het dameszadel rijden wel zien zitten!
Jackeline heeft gisteren aan een wedstrijd skijören meegedaan!
Ze heeft met Krabbe en Primavera meegedaan. Beide merries wel bekend bij de NVVR als snelheids monsters.
Zo zie je maar weer, hoe gekker het wordt, hoe eerder je een NVVR-lid tegen zal komen 😉
door Jaqueline:
Klaar voor de start!
Groot was het enthousiasme toen er een aankondiging op internet verscheen die precies in dit straatje past! In Markelo werd namelijk zaterdag 9 januari een spectaculair evement georganiseerd, een heuze wedstrijd Skijoring of zoals zij dat noemen – Grand Prix Galopskiën.
Het galopskiën is in Slandinavië al heel populair onder de naam Ski-joring. Skijoring vindt tot nu toe alleen nog maar plaats in Scandinavie en Zwitserland, waar in de winter altijd veel sneeuw valt. Nu het een aantal weken in Nederland gesneeuwd heeft, proberen de organisatoren van het Markeloose evenement ook Nederlandse deelnemers en toeschouwers enthousiast te maken voor de nog redelijk onbekende sport en dat is gelukt want er waren maar liefst 38 deelnemers!
Daar aangekomen steeg de adrenaline wel hoor, er werd niet kinderachtig gereden en het publiek joelde iedereen aan zodat het echt hard ging. Er was een heuze filmploeg van de NOS, een gezellig tentenkamp met snert, gluhwein, warme choco en vuurkorven, ja dit werd top!
Op een klein veldje konden we de 2 Lipizzanerpaarden Krabbe en Primavera warm rijden (we hadden 2 paarden mee zodat Jacqueline 2 keer mee kon doen) Na heel wat koude rondjes stappen en draven maar onderwijl wel genieten van de voorgangers waren we aan de beurt. De ene rit was Jacqueline ong. 5e met een tijd van 46 seconden en de andere rit ergens in de middenmoot met 57 seconden. De precieze uitslag weten we nu nog niet maar dat het hard ging is een ding wat zeker is!!
Hier zijn twee filmpjes, eerst Krabbe, dan Primavera.
Toen de wedstrijd voor ons afgelopen was kwam iemand vragen of ze nog achter 1 van onze paarden mocht hangen om foto’s te maken voor een website. Dat was natuurlijk prima en Anke en Primavera gingen nog een keer in volle galop over een open veld. Tegelijkertijd ging op datzelfde veld de presentatrice van het jeugdjournaal, Milouska Meulens, achter een klein meisje met pony op geleende skies om het ook uit te proberen. Toen de 2 galopskieers elkaar tegenmoet kwamen schrok de precentratrice zo dat ze zich min of meer liet vallen toen ze haar evenwicht verloor… en wat denk je… het kwam natuurlijk nog op het jeugdjournaal ook! Een mooie afsluiter van een geweldige dag!
Er is meer over deze en nog andere Lippizaners op deze leuke site: Lippizaner Fairytales
Het is de bedoeling dat we op de laatste dag van het dameszadel weekend in kostuum gefotografeert worden. Het rijden van een vrije proef in kostuum is een vast onderdeel van het kampioenschap van de nederlandse Vereniging Het Dameszadel. Een dameszadel vraagt om een mooie jurk!
Nu kan je je eigen japon meenemen, of er één maken vooraf, of misschien gaan Vanessa en ik aan het werk en maken iets leuks wat meerdere mensen aan kunnen.
Om wat inspiratie op te doen zijn hier nog wat foto’s
Er is zoveel keus: hertoginnen
We kunnen als koninginnen gaan! 😀
Koningin Elisabeth I
Koningin Christina
Koningin Victoria
Keizerin Elizabeth
Elven…
Nazghul….
Als we genoeg deelnemers hebben kunnen we een poll doen, welke kostuums we moeten maken….
Vandaag een prachtige rit gemaakt. Sneeuw, een soort sneeuwmist, en een prachtige zonsondergang! Ik heb hele mooie foto’s gemaakt met dit bijzondere licht. Tarq verveeld zich op het ogenblik; hij is moddervet! Er is niet veel te doen, wij hebben geen binnenbak. In de wei is er niet veel te doen, als we dan buiten kunnen rijden mag hij niet ”’ludicrousspeed”…. Hij ziet er schattig uit zo in z’n wintervacht… totdat zijn boze bui bovenkomt!
Het belangerijkste bij het rijden nu in de vrieskou is de juiste kleding. Hier is een overzicht:
Ondergoed: sport-bh, topje paardrij-onderbroek
Thermisch ondergoed en dunne sokken
Rijbroek, top, dikke sokken
trui met hoge hals
sjaal, winterjas, dunne handschoenen en thermo-boots
Bontmuts, dikke handschoenen en thermobroek
Nu kan je er wel even tegenaan!
Zo ziet het er dan uit:
Tarq is niet beslagen en loopt prima in de sneeuw. Zora loopt ook erg goed in de sneeuw en heeft zelfs veel minder last van haar elleboog! Omdat er onder de neeuw nog bevroren resten van de vorige sneeuw periode liggen wil ik er toch niet te hard doorheen. Dat vind de Tarq niet leuk! Af en toe rolt hij zijn hals op en gaat dan echt grommen!
Laat ik eerlijk zijn: ik vind het erg wiebelig en doodeng! Maar juist dan wil ik het ook kunnen!
Een interessant gegeven vind ik dat het rijden op dameszadel het heel moeilijk maakt om grof te rijden, dat kan eigenlijk niet, dat trekken aan de mond enzo. Dat lijkt me wel een interessant gegeven nu tegenwoordig het rijden zo vergroft is! Op een dameszadel balanceer je. Je hebt wel die krukken, maar het is helemaal niet de bedoeling dat je je daar aan vastklemt. daar wordt het veel moeilijker mee. Je moet juist heel goed meegaan met de bewegingen van je paard en je benen ontspannen houden.
Wat ik ook zo mooi vind is dat het er zo elegant uitziet bij dames die het goed kunnen. Zo super vrouwlijk wondermooi en elegant. Op- en af-stappen is een kunst. Ik heb een boek met mooie foto’s die zet ik er bij het volgende stuk op.
De vrouwen die het echt goed kunnen zeggen vaak dat ze zich veel veiliger voelen op een dameszadel als op een herenzadel. Iets wat ik me maar moeilijk voor kan stellen.
Toch is het zo dat werkelijk alles wat je met een paard kan doen ook door dames met een dameszadel gedaan is!
Ik vind dat het zeker mogelijk is een moderne stoere vrouw te zijn, en toch ook een elegante dame te paard op dameszadel! Wat denken jullie?
Vrijdag 26 tot en met zondag 28 februari 2010 hebben wij op de planning staan, een weekend speciaal ingericht voor de Dames onder ons.
Het bijzondere van dit weekend is, dat we onze paarden gaan berijden met echte dameszadels!!
Vrijdag en zaterdag zal in het teken staan van een demonstratie en instructies, gegeven door specialisten op het gebied van Het Dameszadel. Zij hebben een heel scala aan dames zadels bij zich zodat op elk paard/pony wel een zadel past of redelijk goed ligt.
Zondag zullen we onze paarden extra poetsen en laten glimmen, om vervolgens onze paarden als echte dames te bestijgen, met een eigen mee gebrachte jurk of kostuum aan. We zullen ons best doen om zelf ook nog wat “dameskostuums”te regelen.
Op zondag wordt er gezorgd voor een fotograaf zodat er tijdens het rijden mooie foto’s geschoten kunnen worden van jou en je paard. Wanneer het weer het toe laat, en wanneer het rijden met het zadel goed gaat zou dit ook in het bos kunnen plaatsvinden. Daarna kun je je foto’s bekijken en een mooie foto van jezelf uitzoeken, welke word afgedrukt en thuis opgestuurd, als een mooie herinnering aan dit gezellige weekendje weg.
(1 foto van 20x30cm zit bij de prijs van het weekend inbegrepen!)
Het weekend zal worden gehouden op Stoeterij Willemien in Otterlo.
De paarden kunnen gestald worden op stal, of in paddocks. (In overleg overdag op de wei.)
Voor krachtvoer wordt gezorgd. (Indien gewenst zelf mee brengen)
Voor evt. meer info over de pensionstal verwijs ik jullie graag door naar de website van de stal. www.stoeterijwillemien.nl.
De bedoeling is dat dit een zeer intiem weekend wordt met max. 12 deelnemers!
Schrijf je dus snel in voor dit zeer bijzondere weekend…
Prijs 200euro icl. Stal, weidegang indien mogelijk, en hooi. (brok zelf meenemen!)
Voor dit weekend kunnen niet-leden zich ook inschrijven, de prijs is dan €220,-
Opgeven bij Marina: oxigen_meid@hotmail.com
Links boven, onder de banner zie een klein oranje logo. Dit is de RSS feed voor dit blog.
Een RSS-feed geeft je de mogelijkheid de nieuwtjes op verschillende sites en blogs in één opslag te zien. WordPress genereerd naast de gewone HTMLoutput een automatische RSS feed voor alle blogs. Ook kranten en nieuwssites genereren vaak hun eigen RSS. Je hebt een RSS lezer nodig, betaald of gratis. Ga natuurlijk voor gratis. Bv Google-reader of Live-bookmarks, van Mozilla Firefox.
(Ik ben een grote fan van Mozilla Firefox. Ik kan iedereen die nog internet explorer gebruikt alleen maar aanraden om op Mozilla Firefox over te stappen)
Hier even een hyves-mailtje vanuit De Rijp om jullie te attenderen op het volgende:
Sinds afgelopen week raken er steeds meer gevallen bekend van paarden die overlijden door het eten van gras en bladeren waarin een bepaalde schimmel zit. Veel paarden overlijden binnen 24/48 uur en als eigenaar kun je weinig meer doen vanaf het moment dat je het in de gaten krijgt.
De nachtmerrie van iedere paardenhouder dus.
Na het eten van deze schimmel(die bijna niet tot helemaal niet te zien is) krijgt het paard last van de volgende symptomen:
Licht atactisch
Koliekerig
Spierbevangen symptomen als veel liggen/moeilijk staan en lopen
Roodbruine Urine
Mocht je ook maar iets van deze symptomen herkennen bel dan gelijk de DA en vertel dat je vermoedt dat het om Atypische Myopathie gaat. Mocht je paard komen te overlijden hieraan; laat dan in ieder geval sectie verrichten om AM te kunnen bevestigen. Preventief.
Zet zoveel mogelijk de stukken wei af waar veel bladeren/eikels/paddenstoelen etc liggen. Ook lang gras moet vermeden worden.
Hoe korter en ”opener” je weiland is hoe beter.
VOER VOLDOENDE BIJ!!!!!
Het gaat erom dat de paarden zo weinig mogelijk gras binnenkrijgen; zorg voor een ruime hoeveelheid hooi/kuil/voordroog van goede kwaliteit. Verdeel dit bij meerdere paarden zodat je zeker weet dat iedereen kan eten. Indien mogelijk: haal je paarden ’s nachts van het land af en zet ze op stal of in de bak/paddock. De schimmel is als het donker is namelijk actiever. Kan je je paarden niet van het gras afhalen voer ze dan genoeg bij voor de nacht zodat ze zo min mogelijk grazen.
Verschillende dierenartsen beweren dat de schimmel dood gaat als het 3-5 nachten licht heeft gevroren; dit is echter nog niet zeker, de onderzoeken zijn nog in volle gang. Voor gespecialiseerde informatie kun je even met je eigen DA bellen/overleggen. Tot slot zijn jonge paarden tussen de 0-5 die veel buitenstaan het gevoeligst voor AM; contactteer dus evt ook je opfokbedrijf!
Er zijn nu binnen 2 weken 13(!!!) paarden overleden aan AM en dat alleen in de 3 noordenlijke provincies…..stuur dit bericht daarom door naar al je bevriende paardenliefhebbers
Heb jij dat ook, zo’n brave pony die alles durft? Over een drukke de weg of door het bos, langs blaffende honden en rammelende tractoren; je kunt op hem rekenen, hij brengt je waar je maar wilt. Overal, behalve tot in de trailer. Dan verandert hij opeens in een een eigenwijze knol. Hij blijft vlak voor de laadklep staan en er is geen beweging meer in te krijgen, tenzij het achteruit is. Of hij hupt heel handig langs de klep en gaat jou naast de trailer staan uitlachen.
Ik laat me natuurlijk niet kennen: hij is sterk en slim, maar ik ben slimmer. Dus ik bedenk steeds een nieuw maniertje om hem er toch in te krijgen. Lokken met een hapje en lieve woordjes, enge dingen achter hem, een schriklint, vlaggetjes, een bezem, een paraplu. uiteindelijk zelfs iemand met een zweep. Hij trekt zich er niks van aan. Hij zegt: bekijk jij het maar met je trailer, ik doe hier niet aan mee. Dus je geeft het op. Je loopt naar de telefoon, lood in je schoenen, en zegt je afspraak voor die leuke buitenrit af. Sorry hoor, mijn paard wil de trailer niet meer in. En hij mag terug naar zijn vriend in de wei. Balen, want je had je net zo verheugd op die buitenrit met je vrienden van de NVVR! Herkenbaar? Helaas wel voor veel mensen met slimme pony’s. Niet dat ik paarden wil beledigen door te beweren dat ze dommer zijn, maar toch…. zij schijnen hier minder last van te hebben.
Wat nu? Was hij bang en ben ik toen ook nog boos op hem geworden? Heb ik zijn angst daardoor erger gemaakt? Is het allemaal mijn schuld? Of neemt hij een loopje met me en moet ik strenger zijn. Zeg ik: ‘Kom maar lief paardje, we gaan samen iets leuks doen…’, of: ‘Toe joh, stel je niet zo aan. Ben je nou helemaal……?!’. De twijfel slaat toe. Ik weet het niet meer! Naar je moet toch wat, dus we zetten de trailer in de wei en ik ga hem daar elke avond zijn biks in voeren. Voor biks doet hij alles! Nu ook, hij eet z’n biks in de trailer, maar pas als hij eerst een rondje eromheen heeft gelopen om te controleren of er geen auto voor staat en op voorwaarde dat ik op eerbiedaardige afstand toekijk tot de emmer leeg is. Komt dit nog goed? Nee. Ik moet toegeven dat we ‘professionele hulp’ nodig hebben. Relatietherapie!
Via een kennis kwam ik aan een telefoonnummer van een mevrouw die wel wist hoe je een paard op de trailer moest krijgen. Bij hen was het gelukt; zelfs hun dochtertje van 12 kon nu in haar eentje haar pony inladen. Ik was benieuwd hoe ze dat voor elkaar had gekregen en belde haar. Ze kwam langs met haar man, een hulp, twee kleine kinderen een paar hekken en een speciaal halster. Haar man ging met mijn pony aan het werk en ik keek toe. Tot mijn stomme verbazing hadden ze mijn paard binnen een uurtje zover dat hij braaf meeliep de trailer in. Ze hadden zijn hersentjes geherprogrammeerd: buiten blijven klieren is niet leuk, maar binnen is het rustig en veilig. En toen was ik aan de beurt. Met wat instructies over hoe te lopen en hoe ik het touw moest hanteren, lukte het mij ook. Wat was ik trots op mezelf en mijn paard toen hij zonder gedoe en met een gewoon halster, zomaar hompe-hompe achter me aan de trailer in liep! Ook de stang er achter, de klep dicht, het rondje rijden met de auto, dit alles ging zonder al te veel protest. Conclusie: mijn paard was niet bang voor de trailer, hij deed maar een beetje alsof. En het werkte want dan ging ik altijd zo lief en bezorgd doen. De baas stond dus keurig onder apèl.
Nu willen jullie natuurlijk graag weten, hoe deze mensen er in slaagden mijn eigenwijze paard te herprogrammeren zodat hij voortaan braaf de trailer in loopt (tenminste…. als ík het niet verpruts). Sorry, ik ben geen paardenfluisteraar, ik stond erbij en ik keek ernaar, maar hier waag ik me niet aan. Maar ik kan wel een paar tips geven. Het grondwerk moet goed zitten: loop met je paard aan het halster door de wei en laat hem halthouden, opzij, stapje achteruit, weer netje meelopen, etc. Dat moet hij eerst snappen. Als hij eenmaal in de trailer staat (hiervoor gebruikten zij de hekken, waarmee ze hem als het ware de trailer induwden) dan ga je dit grondwerk ook ín de trailer doen. Stapje naar voor. Stapje naar achter. Jij beweegt het paard en niet andersom. Steeds iets verder en weer terug. Een open trailer is geen vrijbrief om er weer snel uit te denderen; we gaan er pas helemaal uit als ik zeg dat het mag. En het speciale halster was belangrijk: het zgn. Monty Roberts-halster, waarbij een extra touw om de neus zit. Je kan hier rukjes aan geven. Dat voelt niet lekker. Het paard zal naar voren komen ná het rukje. Kwestie van goed timen, dat moet je even onder de knie zien te krijgen. Daarna zal het ook lukken met een gewoon halster. Constant hard trekken heeft geen zin. Hij wint een wedstrijdje trouwtrekkerij met gemak.
Niet teveel kwebbelen (en daar hebben wij allemaal een handje van!) want dan gaat je adrenaline omhoog en dit neemt het paard over. Dat maakt hem onrustig. Dus rustig en stoer doorlopen, rechtstreeks de trailer in. Neem een lange lijn in plaats van een halstertouw, dan heb je wat extra lengte over om hem ‘op afstand’ te bedienen. Ook al twijfelt hij of stopt hij: jij loopt door! Doordat hij zelf stopt, veroorzaakt hij zelf het vervelende rukje aan zijn halster. Ook als hij naast de trailer glipt, jij blijft in de trailer. Want zijn truukje: ‘als ik er naast sta kom jij er wel weer uit’, daar doen we niet meer aan mee. En pas als-ie het helemaal goed heeft gedaan is ie braaf. Dan komt de grootste beloning: we stoppen ermee. Maar mijn belangrijkste tip: heb je ook zo’n eigenwijs paard dat niet de trailer in wil, zoek hulp! Want het is zonde om een NVVR rit af te moeten zeggen omdat je paard niet in de trailer wil.
Ik ben er een paar jaar niet geweest, maar ik vond dat het weer eens tijd was: Midden in de nacht opstaan, spullen pakken, camera en schetsboek, en in het donker naar het dorp Zuidlaaren. Je bent in ieder geval niet alleen: Er is een handvol eenzame auto’s op weg in het duister!
Dat is ook grappig; je zet je auto op één van de parkeerplaatsen buiten het dorp, en een gestage stroom frisse mensen loopt naar de paardenmarkt, gepasseerd door een gestage stroom half-dronken, zig-zaggende mensen die naar huis gaan…
Deze keer had ik ook op de markt afgesproken met mijn vriendin Sandra die ook een paar foto’s van mij aan het werk gemaakt heeft, en de geweldige filmpjes op mijn You-tube Channel.
Dank je wel Sandra!
Ondanks de persberichten dat er op Nederlandse paardenmarkten de meest mooie paarden aangeboden worden ga ik er eigenlijk heen om de vele, vele lelijke paarden te zien. En de paarden met serieuze gezondheids problemen. Omdat ik die anders nooit te zien krijg. Bovendien vind ik lelijke paarden ook mooie paarden. Zeker om te tekenen.
Een slideshow van de tekeningen die ik deze keer op de markt gemaakt heb:
Je ziet natuurlijk ook heel veel jong paarden, sommige zijn zo mooi en elegant! Het enige is dat ik zelden een echt mooi hoofd zie.
Je ziet ook ieder jaar veel, heel veel, Friese paarden.
Maar wat mij ook opviel is dat er steeds meer van die hele ielige, smalle friezen komen; met helemaal geen ruimte tussen de voorbenen! Hele smalle borst. Geen gezicht, gewoon slecht gebouwde paarden! En al helemaal voor koudbloeden! En dan natuurlijk nog andere problemen. Dit was wel de beroerdste fries die we gezien hebben. Zo zielig, wat voor toekomst kan dit paard hebben? Waar is hij nu? Misschien allang geslacht…
Dit was dan weer een mooie Fries
En deze had wel wat. Hij leek mij een heel leuk karakter hebben. Maar zóóóó smal! Ook bij de lendenen! Een slecht gebouwd paard, en dat lijkt nu een doel te zijn van de huidige Friezen fokkerij.
Ik zag ook vij veel paarden die gewoon kreupewaren omdat ze jaren lang niet bekapt ware. Zo zielig! En zo onnodig!
Niet alle paarden leggen zich erbij neer uren vastgebonden te staan!
Overigens zijn er plaatsen waar je gratis hooi en water voor de paarden kan halen. Het is zó druk dat dat later in de ochtend eigenlijk niet mogelijk is nog met emmers rond te lopen, maar vroeg in de morgen zag je overal emmers bij de paarden staan.
Dit is toch wel een typisch soort veulen voor de markt.
er zijn altijd veel haflingers, en altijd wel een paar hele leuke kleine welshjes.
En heel veel hele kleine ponnietjes met leuke kleuren
Hier teken ik zo’n leuk kinder ponnietje
Er zijn grote paarden, en er zijn kleine paarden…
Dit is een mooie Fries
Een zadelmakke bels! Dat ziet eruit alsof het wel lekker zit 🙂
Veel vosjes
Je ziet ook vaak bonte paarden, wat ik erg leuk vind. Nog een reden om naar de markt te gaan. Dit is een hele grote!
Het is echt bom-vol met paarden en mensen. Het verbaast me eigenlijk altijd dat er nooit iets rampzaligs gebeurd!!!
Een kluitje stippel-ponnies
Een kuitje bonte ponnies
Dit vind ik wel een leuk paard. Vriendelijk.
Die moest natuurlijk ook getekend worden!
druk, druk, druk, druk, druk.
Een handelaar met volwassen rijpaarden
Er staan ook altijd mooie Fjorden
Om de vijver op de Brink staan altijd leuke ponnies. Wij vonden die zwarte wel wat, maar je ziet vanaf hier al dat er iets mis is met zijn voorbeen. 😦
Prachtige koudbloedkop
Zo’n archaisch gevlochten halster staat ook leuk op zo’n hoofd.
Mooi gevlekt paard
Een hele rij jonge paarden
Hier zie je ze van de voorkant
Speciaal voor Jaqueline Poot: Dikke konten!
Een mooi, traditioneel ingevlochten warmbloed veulen
Dit vond ik het leukste paard op de markt. Maar ja, ziet eruit alsof hij een navelbreuk heeft.
En wat mij als zadelmaker door de ziel snijd is dat niet passende zadel, veel te ver naar voren en bovenop de schouderbladen. Zo rijd je je paard binnen een paar jaar kapot. 😦
De Vrijruiters 
